Tytuł: Jak PowietrzeAutor: Agata Czykierda-Grabowska
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 480
Wydawnictwo: OMGBooks
"Z samotnością można żyć i można się do niej
przyzwyczaić, ale tylko wtedy, gdy przestrzega się jednej ważnej
zasady... Nie można zaznać bliskości z innym człowiekiem.
"
Oliwia poznaje Dominika w dość nieprzyjemnej sytuacji. Dziewczyna potrąca go na pasach. Po tym wydarzeniu pojawiają się okropne wyrzuty sumienia i pasmo przysług dla chłopaka. Zaczyna się od zawiezienia do szpitala, później odebranie rodzeństwa z przedszkola, następnie codzienna opieka nad dziećmi. Tak zaczyna się ich cudowna znajomość...
"Jeśli koś dzieli się z tobą częścią swojego życia, to ten ktoś chce, żebyś pozostał w nim na dłużej."
Oliwia mieszka na Żoliborzu. Jest córką ordynatora. Ma przystojnego i czułego chłopaka, którego zazdroszczą jej koleżanki. Na pierwszy rzut oka wygląda na rozpieszczoną laleczkę z dobrego domu, trochę zadufaną w sobie z portfelem wypchanym pieniędzmi i ogromnym telefonem w ręku. Jednak kiedy pozna się ją bliżej wiadomo, że to bardzo skromna dziewczyna. Sama zarabia na siebie, a jej życie nie jest takie kolorowe. Mama nie żyje, a ojciec jest bardzo odległy. Niby idealny chłopak tez nie jest taki znowu idealny. Na dodatek dziewczyna nic do niego nie czuje, a życie wydaje jej się puste...
"Kiedy była z nim, czuła, że nie składa się już z niepasujących do siebie kawałków. Stawała się całością."
Dominik nie ma bogatych rodziców, czy w ogóle kogokolwiek, kto by mu pomógł. Ma tylko dwoje rodzeństwa, którym się opiekuje. Ledwo wiąże koniec z końcem. Jego życie pozbawione jest rozrywki. Zna tylko pracę i obowiązek. Dla otoczenia jest niewidzialny. Odpowiada mu takie życie. Właściwie to nawet nie ma czasu na myślenie, czy mógłby mieć inne.
"Jeśli dwoje ludzi szczerze się kocha, to nic nie może im stanąć na drodze."
Po kilkunastu przeczytanych stronach podeszłam do książki bardzo osobiście. Spowodowały to różne szczegóły. Bohaterowie. Oliwia. Spokojna dziewczyna, skromna, naturalna, szczera... Czytając, uosabiałam się z nią. Dominik z kolei posiada cechy, które przypisałabym mojemu chłopakowi. Ponadto ich zachowanie, wypowiadane słowa, gesty, a nawet niektóre sytuacje, były podobne do tych naszych. Czasami miałam wrażenie jakby ta książka była o nas, tylko, że osadzona w trochę innych realiach.
"Dominik nie wierzył, że może go spotkać w
życiu coś dobrego. Nie potrafił spokojnie cieszyć się tym, co mieli,
ponieważ w każdej minucie i w każdej sekundzie ich wspólnych chwil
czekał na koniec. Nie chciał go, ale i tak na niego czekał, bo tylko to
znał."
Agata Czykierda-Grabowska to pierwsza polska autorka, która postanowiła się zmierzyć z gatunkiem New Adult. Książka wypadła po prostu idealnie. Chyba nie ma w niej takiej rzeczy, którą chciałabym w niej zmienić. Jedyne co mogę powiedzieć, to to, żeby inni autorzy poszli w jej ślady, a dla Pani Agaty wielki ukłon.
Jak powietrze to niesamowita opowieść o ludziach z dwóch światów, które bez siebie nie potrafią żyć. Bez siebie duszą się, bo brakuje im tej drugiej osoby, która jest jak powietrze...
Moja ocena
10/10
Cóż, ja byłam jednak bardziej krytyczna. Nie powiem, czytało się miło, ale nie jest to książka pozbawiona wad.
OdpowiedzUsuńUwielbiam tę książkę, sama dałam jej 10/10 bo uważam, że warto. Dodatkowo polskie new adult! Takie rzeczy trzeba doceniać!! :)
OdpowiedzUsuńOoo aż 10/10? Jakoś nie jestem przekonana ani do tej książki ani do polskich autorów ;/ Jednak cały czas próbuję zwalczyć tę awersję.
OdpowiedzUsuńNie no ale brawa dla autorki za to, że odwazyła się napisać powieść new adult, nie jest to u nas rozpowszechnione, więc szacun :)
Ja również nie przepadam za polskimi autorami, ale ta książka to zupełnie co innego. Przez cały czas miałam wrażenie, że czytam zagraniczną powieść. Jedyne co przypominało mi o polskości ej książki to nazwy własne.
UsuńCieszę się, że powieść ta przypadła Ci do gustu :)
OdpowiedzUsuńMi również bardzo się podobała.
Pozdrawiam!
napolceiwsercu.blogspot.com
Nie jestem do niej przekonana, bo spotkałam się z bardzo skrajnymi ocenami. Mam ją w pobliskiej bibliotece, dlatego może kiedyś się skuszę i ją wypożyczę, bo w końcu nic nie tracę ;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
houseofreaders.blogspot.com
Skoro tak wysoka ocena, to grzechem byłoby nie przeczytać ;)
OdpowiedzUsuńCieszę się, że książka przypadła Ci do gustu :) myślę, że to niezwykle osobiste przeżycie czytać książkę i uosabiać się z jej bohaterami :)
OdpowiedzUsuńTak bardzo osobiste i bardzo przyjemne.
UsuńWiele słyszałam o tej powieści. Zewsząd była promowana, więc może i jak powinnam dać jej szansę? Zapowiada się ciekawie. Może pozytywnie mnie zaskoczy. Po tak wysokiej ocenie, spodziewam się czegoś niebanalnego i wciągającego. Zobaczymy, jak będzie z nią u mnie.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Ja trafiłam na parę polskich autorów naprawdę świetnych, więc na pewno skuszę się na tą autorkę kiedyś ;-)
OdpowiedzUsuń