Słowo się rzekło, madame

Tytuł: Słowo się rzekło, madame
Autor: Magdalena Kordel
Rok wydania: 2025
Liczba stron: 320
Wydawnictwo: Literackie

"Wracając do swojego pokoju, Emilia miała wrażenie, że wszystko, co się dzisiaj stało, wydarzyło się trochę poza nią. Czuła, jakby na nic nie miała wpływu. Jakby znajdowała się na pontonie, którym płynie górską rzeką, a ta, niosąc ją całym swym dzikim pędem, pozwalała w swojej łaskawości jedynie omijać sterczące skały i połamane pnie. Przyjechała tu zaledwie wczoraj, a podjęła w ciągu jednego dnia tyle ważnych decyzji, ile w Warszawie nie zebrało się przez wiele miesięcy."

Klara i Wacław od lat prowadzą malowniczy pensjonat nad brzegiem morza o wdzięcznej nazwie „Eden”. Ale „Eden” to nie tylko pensjonat. To ich dom, pełen wspomnień i rodzinnego ciepła. Jednak czas nie stoi w miejscu, a codzienne obowiązki i upływające lata sprawiają, że zaczynają rozważać sprzedaż pensjonatu i przeprowadzkę do słonecznej Hiszpanii. Nie chcą jednak przekazać go w obce ręce, które go zniszczą i zmienią w modny hotel.

"Tylko głupi nie słucha, gdy mądry proponuje."

Szczęściem w nieszczęściu na ich progu pojawia się Emilka, kobieta, którą traktują jak córkę. Emilia szuka spokojnej przystani po rewolucjach jakie zaszły w jej życiu. Rzuciła pracę i chłopaka, a do tego wciąż brakuje jej ukochanej babci. Dosyć szybko w ich głowach rodzi się pomysł, który pozwoli zarówno uratować "Eden" jak i Emilkę.

"Po raz kolejny okazało się, że cudze kłopoty i próba ich rozwiązania świetnie leczą z zamartwiania się własnymi."

Znacie takie historie, które otulają jak miękki koc, promienie słońca, czy ciepła bryza? Słowo się rzekło, madame to dosłownie taka historia. Mamy tu parę uroczych staruszków, którzy dbają o siebie nawzajem, swoją miłość i bliskich. Nie brak im też zapału, a nawet szemranej przeszłości. No musie przyznać - połączenie idealne. Do tego Emilia, trochę pogubiona, ale również pełna zapału, konsekwentnie realizująca swoje cele. No i jest też Krzysiek, o którym wcześniej nie wspomniałam, sąsiad, złota rączka, chętny do pomocy i najwyraźniej zainteresowany Emilią. Wątek romantyczny został tu poprowadzony bardzo subtelnie. Za to nie zabrakło tu ciepła, które dosłownie wypływało z każdej czytanej przeze mnie strony. Było tez troszkę humoru, odrobinę momentów na wzruszenia i refleksję. Kiedy dobrnęłam do końca żałowałam, że to już koniec.

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.

Moja ocena:
8/10

Trzej muszkieterowie

Tytuł: Trzej muszkieterowie
Tytuł oryginału: Les Trois Mousquetaires
Autor: Aleksander Dumas
Cykl: Trzej muszkieterowie (1)
Rok wydania: 2022
Liczba stron: 656
Wydawnictwo: MG

"O mój drogi d'Artagnanie - rzekł Aramis z lekkim odcieniem goryczy w głosie - wierzaj mi, ukrywaj swoje rany. Milczenie jest ostatnią radością nieszczęśliwych; strzeż się, by ktokolwiek poznał twoje cierpienie, bo ciekawość ludzka pije nasze łzy jak muchy krew rannego jelenia."

Królem Francji jest młody Ludwik XIII, ale faktycznym władcą jest kardynał Richelieu. Osiemnastoletni Gaskończyk d'Artagnan opuszcza swój dom, by wstąpić do elitarnej formacji muszkieterów. Na pożegnanie otrzymuje od ojca szpadę, list polecający i polecenie, by pojedynkować się każdym, kto go obrazi.

"Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego."

D'Artagnan od początku ładuje się w kłopoty. Zaczepia człowieka, który drwi z jego konia. Nieznajomy wysyła swoich ludzi, którzy biją młodego gaskończyka i łamią mu szpadę ojca, a tajemniczy człowiek kradnie jego list polecający. Nie jest to jednak koniec jego kłopotów, a zaledwie początek. Kiedy dociera do Paryża, poznaje i zyskuje przyjaźń Atosa, Portosa i Aramisa.

"[...] kiedy się kocha, łatwo wierzyć w miłość."

Chyba nie ma takiej osoby, która nie słyszałaby o Trzech muszkieterach. Ja, do tej pory, znałam ją jedynie z adaptacji filmowych. Ale dopiero teraz mogę powiedzieć, że ją poznałam. Filmy nie oddają całości, nie wszystko zostało pokazane i tak dobrze wyjaśnione, jak znajduje się to w powieści. Podczas czytania czułam się, jakbym odkrywała tę historię na nowo i było to świetne przeżycie. 

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu MG.

Moja ocena:
8/10

Lochy Watykanu

Tytuł: Lochy Watykanu
Tytuł oryginału: Les Caves du Vatican
Autor: André Gide
Rok wydania: 2023
Liczba stron: 224
Wydawnictwo: MG

"Wy także umiecie wzywać lekarza, kiedy ktoś z rodziny zachoruje, ale kiedy chory wyzdrowieje, medycyna nie liczy się już za nic, to skutek modłów, któreście słali do nieba, podczas gdy lekarz was leczył. I gdyby tak wyzdrowiał człowiek, który nie odbywa wielkanocnej spowiedzi, uważalibyście to za wielkie zuchwalstwo!"

 

Papież, Leon XIII, zostaje uwięziony przez masonerię w lochach Zamku Świętego Anioła. Rozpoczyna się akcja zbierania datków na jego uwolnienie, za którą stoją zwykli oszuści. Powstają plany, by szturmem go uwolnić. W większości ludzie są religijni, liczą się z klerem, ale są też tacy, którzy nie wierzą i uznaje się ich za wrogów. Amadeusz jedzie do Rzymu, by na własnej skórze poznać prawdę.

"(...) w świecie ważne jest, aby nie zanadto wyglądać na to, czym się jest."

 Byłam bardzo ciekawa tej powieści. Jej autora oskarżano o herezję, a następnie po trzydziestu latach otrzymał Nagrodę Nobla. 

Bardzo ciężko mi wyrazić co myślę o tej książce, bo sama fabuła była mało ciekawa, archaiczny język trochę nużył, w efekcie tego książkę, choć mało objętościową, czytałam bardzo długo i w zasadzie to ją męczyłam. Z drugiej jednak strony wiele przemyconych tu treści jest kontrowersyjnych, a niektóre z nich są ponadczasowe i aktualne nadal. Podobało mi się tutaj to, że autor ośmieszył obłudę, fanatyzm, prawdziwe oblicze ludzi. Bardzo trafnie potrafił to przekazać w subtelny sposób bawiąc się przy tym ironią. Uwielbiam takie zabiegi, a od dawna nie miałam okazji spotkać się z takimi na tak wysokim poziomie. 

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu MG.

Moja ocena:
7/10