Orkan. Depresja

Tytuł: Orkan. Depresja
Autor: Ewa Nowak
Rok wydania: 2020
Liczba stron: 336
Wydawnictwo: HarperCollins

"Borys Orkan zawsze miał skłonności do depresji. Już w dzieciństwie bez konkretnego powodu nagle robiło mu się smutno. Bywało, że podczas zabawy, czytania o tygrysach albo oglądania filmu o najwyższych budowlach dopadał go lęk i odechciewało mu się żyć."

Szesnastoletni Borys Orkan cierpi na depresję. Sam nie zdaje sobie z tego sprawy, nie wiedzą o tym także jego bliscy. Nigdy nie był typem wesołka i z łatwością ukrywał ciężkie dni udając ból głowy albo ból brzucha.

 "(...) człowiek poznaje sam siebie tylko wtedy , kiedy musi zrobić coś dla siebie trudnego." 

Borys widzi swoje życie jako pasmo udręki, wyobraża sobie rzeczy, które nie istnieją, czuje się niekochany i niechciany, pomimo, że ma przy sobie osoby, które darzą go szczerymi uczuciami. Samobójstwo sąsiada i toksyczna znajomość z Miszą poznanym na oddziale psychiatrycznym tylko pogarszają jego stan. Borys zaczyna fascynować się samobójstwem. Chłopak przestaje widzieć dla siebie jakiekolwiek inne opcje.

"Trajkotanie to wspaniałe narzędzie oszukiwania ludzi."

Czasami mam wrażenie, że trzeba przejść depresję, żeby wiedzieć jaka ona tak naprawdę jest. Ale już wiem, że to błędne wrażenie. W tej książce jest to doskonale pokazane. Obala ona mity o tym, że człowiek jest smutny albo niewyspany (bo takie teorie kiedyś usłyszałam). Pokazuje też jak człowiek z depresją myśli, czuje, pokazuje jego emocje zamknięte w nim i niedostępne dla innych. Książka powinna być lekturą obowiązkową dla każdego, by zauważali obok siebie ludzi z depresją, by mogli im pomóc, by mieli więcej empatii dla takich osób, a nawet dla osób zupełnie zdrowych, bo właśnie empatii bardzo brakuje we współczesnym świecie. Każdy tylko ocenia i odsuwa się od innych zamykając się na ich potrzeby.

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu HarperCollins.

Moja ocena:
9/10