Achaja III

Tytuł: Achaja
Cykl: Mistrzowie Polskiej Fantastyki
Rok wydania: 2018
Liczba stron: 335
Wydawnictwo: Fabryka Słów

"Jego olśniewający uśmiech. Spojrzenie przedziwnych, czarujących oczu. Lekkie skrzywienie głowy... O kurde! Ale go kochała. Ale kochała tego wrednego gnoja. Sprawiał, że miękła. Robił to samym spojrzeniem. Miał oczy dziecka i oczy mężczyzny jednocześnie. Ufne oczy dziecka i wredne oczy węża, które potrafiły paraliżować ofiarę. "

Achaja wydaje się być szczęśliwa. Sądzi, że już znalazła swoje miejsce w świecie. Ale czeka ją jeszcze nie jedna niespodzianka, a życie jest pełnie niespodzianek. Biafra ma wobec niej plany. Achaja staje się kartą przetargową w politycznej grze z Zakonem, cesarstwem i Orionem.

  

 "Sukinsyn, kłamca, morderca, łotr i... biedny chłopczyk, potrzebujący ciepła i opieki, taki ładny, taki miły, tak bardzo ufny. Ktoś, kogo natychmiast trzeba przytulić i pieścić. Głaskać po główce. Całować. Bezwzględny, twardy mężczyzna i mały, ufny chłopczyk. Jak to w nim się mieściło naraz?"

Cesarstwo Luan atakowane jest przez królestwo Troy i armię niewielkiego Arkach. Wydawałoby się, że z oddziałami tego ostatniego rozprawi się bardzo szybko. Nikt w Luan nie sądzi, że cokolwiek może zachwiać potęgą Tradycji i Zakonu. Nikt oprócz tych, którzy już przeszli na stronę Biafry i Zaana...

"-Nikt nie każe ci iść dalej - powiedział Wirus. - Można siedzieć i czekać na śmierć. Można przez całe życie siedzieć i czekać na śmierć." 

Trzeci tom nie wnosi zbyt wiele nowego, ale, chociaż nie wiem dlaczego, ten tom chyba najbardziej do mnie przemówił. Autor wprowadził "szermierzy natchnionych". Do tego pełno tu różnorodnych postaci z krwi i kości. Jest wiele kobiet, a każda z nich inna i taka... prawdziwa. Chociaż czasami nie podobało mi się to co robiły i mam lekki żal o to do autora. Były sceny, które wywoływały u mnie lekkie rozbawienie, ale też i takie, przy których targały mną emocje, na których potrafiłam się wzruszyć... Achaja to godna polecenia kontynuacja.

Moja ocena:

9/10