Siewca Wiatru

Tytuł: Siewca Wiatru 1 i 2 
Cykl: Mistrzowie Polskiej Fantastyki (32 i 33)
Autor: Maja Lidia Kossakowska
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 240 i 272
Wydawnictwo: Fabryka Słów

"-Honor - powiedział. - Lojalność. Obowiązek. Wy, skrzydlaci, lubujecie się w dylematach moralnych, ale nie wiecie, jak się posługiwać prostymi terminami."

Będąc dzieckiem poznałam aniołki jako tłuściutkie dzieciaczki ze słodziutkimi minkami Rubensa owinięte białą pieluszką grające na harfach. Z biegiem czasu, zaczęłam czytać książki o aniołach, przystojnych chłopakach zakochanych w niezwykłych dziewczynach walczących ze złem... Teraz przyszedł czas na polską fantastykę i nową wizję aniołów...

  

"Zastanówcie się, o co prosicie, bo przy odrobinie pecha możecie to dostać." 

Pan odszedł... Archaniołowie utrzymują Jego nieobecność w tajemnicy. Czy nie zniszczy ich władza?

Anioły są niepokojąco ludzkie. Palą, piją, piorą się po pyskach, bywają w burdelach, mają niewyparzone gęby, cierpią "na samotność", są po naszemu pazerne. Wszystko dlatego, że Pan stwarzając świat, zapowiedział ostateczną walkę ze Złym. Nikt oprócz Niego nie wie, kiedy przyjdzie czas. A Pan odszedł...*

 "Nie przewrócę się, nawet się kurwa nie potknę."

Tego mi właśnie brakowało. Maja Lidia Kossakowska to jak do tej pory jedyna kobieta autorka, której powieści wchodzą w skład cyklu- Mistrzowie Polskiej Fantastyki. Jej styl, język, wykreowany świat to jest to. Wszystko mnie oczarowało, brakowało mi tego w poprzednich tomach. Nie wiem czy to za sprawą kobiecego podejścia czy już sama nie wiem czego, ale autorka stworzyła wszystko tak jak lubię. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, są wyraziści. Jest mrok, niepewność, ale także i promyki nadziei. Nie ma idealnego świata, ale nie jest to tak przytłaczające jak w poprzednich powieściach. To wszystko jest dobrze wyważone, ze smakiem. Wszystko ma odpowiednie kolory, jest równowaga, a powieść tak dobra, że chce się czytać.

Moja ocena:

10/10